Boş adam, avara adam mesleğidir avaralıh. Harman hasıl galhdıhtan soğna başlar çoğuncası.
Köy meydanına bahan bi duvarın önünde ahrenneriynen saatlerce sohbet edip beklemek, işten guçden kesilen ahalinin en sevdiği faaliyetlerin başında gelir.
Her meslağan gendine gore inceliği zorluğu vardır. Golay iş dağaldir ayah üstü saatlerce durmah. Yorulunca dizleri gırıp çömelmek, dizlerin feri azalınca ayağa galhmah gendi çapında bi sanattır.
“Abanın kadri yağmurda bilinir” hesabı, ahali yağmurda yaşda köy odasına doluşur. Gelsin çaylar gahveler. Eskilerden yenilerden sohbetler. “En golayı yemek yemek o da çiğnemeden olmuyo” derler. Oda da oturmanın da gendine gore eziyeti, sıhıntısı vardır. Yoh bağdaş gur, yoh tek diziyin üstüne otur. Ayah diz uyuşur, bel bıhın haşat olur. Naçar gatlanılacah, dışarı gar içeri dar.
Avaralıh her yerde avaralıh. “Dağına göre gar” hesabı. Şeher yerinin avaralığı da gendine gore olur. Şeher yerinin avaralığı ekseri oturarah olur.
Şeherliler her zaman her yerde otururlar; evde, işde, boş yer bulurlarsa otobüslerde. Her nerde otururlarsa otursunlar, garşılarında ekran dedikleri telefon, bilgisayar, televizyon türünden bir avara avudan alet edavat bulunur. Koylük yerinin galabalıhla yaşanan avaralığından farklı olarah, şeher yerinde avaralıh da yalnız yaşanır çoğuncası…
Zordur, zordur avaralıh. Köylük yerinde de zordur. Şeher yerinde de zordur.
Adnan KORKMAZ
SORGUN DÜŞÜNCE KULÜBÜ
