Öyle görmüşlerdi. Nasıl sevilmişlerse öyle seviyorlardı; gösterişsiz ve içten.
“Yedirmek, içirmekti” sevgileri, ellerinde avuçlarında olmasa da…
“En iyisini giydirmekti” sevgileri, elbiseleri yamalıklı olsa da…
“Okutmaktı” sevgileri, kendileri okuyamamış olsalar da…
“Evermek, baş göz etmekti” sevgileri, can yongası mal satıp perim perişan olsalar da…
“Asker etmekti” sevgileri, hasretle bekleseler de…
“Maaşlı meslek sahibi etmekti” sevgileri, cepleri hiç para görmese de…
Ne ellerinde bir çiçekle gittiler eşlerine, ne ellerinden tutup bir parka gittiler çocuklarıyla…
Oysa onlar için saç baş ağartmışlardı. Onlar için dert kahır sahibi olmuşlardı.
Şimdi çoğu yok.
Sevgileri kaldı bir tek: Gösterişsiz ve içten sevgileri…
Adnan KORKMAZ
SORGUN DÜŞÜNCE KULÜBÜ
