Er Geç!

Galmaz kimsenin ahı kimsede galmaz. Boşa dememişler “alma mazlumun ahını çıhar aheste aheste” deyin. Çıhar çıhar er geç çıhar, bu dünyada çıhmasa da öte dünyada çıhar. Bu dünya üç gunnük yalan dünya. Essah dünya var. Yerin altı var. Hesap var. Gıldan ince gılıçtan keskin sırat koprüsü var.

Bu dünya imtağan dünyası. Gurban olduğum Allah adamı sınar. Malınan sınar, evladınan sınar. Ne oldum demiyecağan, ne olacağam diyecağan. Noldum delisi olmıyacağan. Allah sonu gelen guldan eylesin diyecağan. Yelikmiyecağan, gırışmıyacağan, şımarmıyacağan!

Her şey emanet… Veren Allah, almasını da bilir. Aşıh Veysel’in dediği “Gün ikindi ahşam olur, Gorki başa neler gelir.” Gulun gucü neye yeter. Adama Allah eder ne ederse… Gul gula ne yapabilir? Ağlayanın malı gulene fayda etmez. Tüyü bitmemiş yetim, oğsüzün malı yenmez, yiyen onmaz. Ya gendinden çıhar ya çoluğundan, çocuğundan çıhar. Haram para gursahta galır. Haram para hayretmez. Haram yiyenin agıbeti perimperişan olur.

Mal mal mal! Bu neğadder mal sevgisi. Allah gozlerini doyursun. Mezere mi gotürecekler? Kefenin cebi yoh. Bu insanoğlunun gozü doymaz. Hani dellere; insanoğlunun gozünü bi avuç toprah doyururmuş. Yav dünyiye gazıh mı çahacağanız? Size ölüm yoh mu? Hey babam hey! Kimler gelmiş kimler geçmiş bu dünyadan… Kime galmış ki size galsın? Dünye galsa, Sultan Süleyman’a galırdı.

İmtağan, imtağan, her şey imtağan. Varlıhta imtağan, yohluh da imtağan. Varlığın imtağanı şükür, yohluğun imtağanı sabır!

Yav neçeleri var; işsiz, aşsız, naçar… Yiyecek ekmağa bulamıyan, gün bulup gün yiyen, yavan ekmağa muhtaç. Aha gahveler ağzına gadar dolu. Cebinde bi çay parası olmıyan adamlar var. Onnar insan dağal mi yav? Yazıh dağal mi onnara? Onnarında çoluh çocuğu var. Onnar insan evladı dağal mi?

Böyle hep “nefsii nefsii!” dellerse, Allah bi afat verir, bir tufan verir, bir bela verir, her şeyleri külhoşaf olur. Bellleri, bıhınnarı gırılır. Çarhları dönmez olur. Feleklerini şaşırıllar. Dermansız dertlere dutulur, “çare çare!” deyin gapı gapı dolanıllar. Canıynan, malıynan terbiye olullar. Ne mallarının, ne evlatlarının hayrını gorüller.

Galmaz kimsenin ahı kimsede galmaz…

 

Adnan KORKMAZ

SORGUN DÜŞÜNCE KULÜBÜ

Author: Yönetici