Anneme…

Anneciğim, sana çok uzaklardan yazıyorum. Bir gün ansızın gidip beni sensiz bıraktığın yerden. Üzülme anneciğim sana sitem etmiyorum. Biliyorum isteyerek gitmedin. Sana kalsa gitmezdin.

Anneciğim, sana anlatacak o kadar şeyim var ki, nerden başlasam, nasıl anlatsam, bilemiyorum…

Anneciğim, ilk sesim ilk sözüm anneciğim, sen gittikten sonra her yerde her şeyde seni ararken buldum kendimi. Sana sesimi duyurmak istedim. Biliyorum ki sesimi duysaydın dayanamaz koşar gelirdin ama sana sesimi duyuramadım. Beni duymadın anneciğim. Oysa gözyaşlarımla çağırdım seni. Yalnız yatağımda rüyalarımla, boynu bükük karnelerimle çağırdım seni. Gelmedin, gelemedin, duymadın çığlıklarımı. Biliyorum anneciğim biliyorum, bu kadar üzülüp acı çekeceğimi bilseydin gider miydin hiç.

Anneciğim, çiçekler topladım sana her bahar. Elimde soldu atamadım, sana sakladım. Mevsimler geldi geçti. Kar yağdı, yağmur yağdı, güneş açtı ama hep sensiz hep sensiz… Anneciğim sensiz de devam etti hayat dedikleri şey, yani her şey… Ben de büyüdüm anneciğim ama büyüdüğümü sana gösteremedim. Bir görsen kocaman oldum, boyum boyuna yaklaşmıştır, belki de senden bile uzunum. Askerlik yaptım, nöbet tuttum. Asker annesi de oldun yani ama bir resmimi bile görmedin.

Anneciğim, büyük büyük okullar bitirdim, diplomalar aldım ama sana gelip “Başardım Anneciğim!” diye sarılamadım. Yaramazlıklar yapamadım anneciğim. Şımaramadım hiç. Saçlarımı okşatamadım sana. Kucağında ağlayamadım doya doya…

Anneciğim, anneciğim! Hayat  beni yordu. Yoruldum seni aramaktan. Biliyorum artık anneciğim, herkesin bir annesi olurmuş ve gidince gelemezmiş.

Hoşçakal anneciğim…

Anneme ve  tüm annelere sevgiyle…

 

Adnan KORKMAZ

SORGUN DÜŞÜNCE KULÜBÜ

 

Author: Fatih
İsim: FATİH ŞAHBAZ Yaşadığı İl: İstanbul Yaşadığı İlçe: Üsküdar Meslek: T.Halk Bankası A.Ş.