Göç olayına bir de başka bir gözle bakmak lazım. Hani göç ettik ama, iyi mi ettik, kötü mü? Gurbet ellere gelmesek ne olurdu?
1980’ler den sonra memleketimin gözü açıldı, geleceğin eğitimde olduğu yerleşmeye başladı zihinlere. Daha önceleri kullanmayı düşünmediğimiz beyinlerimiz… “Niçin olmasın?” diye bir yön belirledi.
Öncesinde, dışarı da okuyup memlekete gelenler, kapağa uygun bir tencere aradılar. Bulan buldu tabi ki. Kimisi okullarda, kimisi bankalarda, kimileri belediyelerde, bir kısmı da kendi işi ile meşgul olarak…
Yıllar ilerledikçe memleketin tencere kapasitesi belli olduğu için, kapaklar elde kaldı. Kapağı kapan yeni arayışlar içine girdi. Gurbet yollarına düştü.
Bizi yıllarca “büyük şehir yutar seni!”, “sen mi başaracan?”, “baban yapamadı!” gibi telkinlerle yetiştirdiler.
Hani onları da anlıyorum. Benim dedem zeytini asker de görmüş. Memleketim insanı gurbete Adnan bey’in dediği gibi “Ya askere, ya Almanya’ya çalışmaya ya da hacca gitmek için çıkarmış”. Ötesi yok.
1980’ler den sonra bir şeyler değişti, dünyanın değiştiği gibi… Teknoloji, iletişim, ulaşım derken memleketimin insanı da elbet buna ayak uydurmalıydı ve sanırım bunun bir bayrak yarışı olduğunu anladı.
Annemiz, babamız hep dizinin dibinde, el kol mesafesinde bulmak istedi bizi. Böyle olunca da yıllarca kimse çıkmadı, göç de olmadı. Olmadı ama memleketteki tencereler de hep kapaklı olunca… Ne yapacan? Elbette gurbete gidecen!
Bizler memleketin gurbetteki temsilcileriyiz. Zamanında memleketimin temsilcileri, hiçbir yatırım olmayan Yozgat’a YİBİTAŞ’ı kazandırmışlar. Sonrasında YİMPAŞ’ı oluşturmuşlar. Ondan sonrası yok. Uzun bir süre memlekete yatırım gelmiyor.
Şimdilerde gurbetteki dostlarımız, önce sağlam ayakta duracaklar, sonrasın da memlekete çivi lazım, çivi olacaklar.
Devir değişti dostlar! Göçmek lazım!
Daha iyiye, daha doğala, daha güzele, daha sağlıklıya…
Hani bu gün gurbete , yarın memlekete, öbür gün ahirete!!!
ABİDİN POLAT
SORGUN DÜŞÜNCE KULÜBÜ
