Kulaklarımda çınlıyor! Tahta saplı kenarı kırık metal okul zilinin sesi. Nöbetçi öğrencinin telaşla ve heyecanla katları dolaşarak ulvi bir görevi yerine getirircesine sallama sesi..!
Tenefüs… Harçlığı az olanlara kırık sarı leblebi yada leblebi tozu, durumu yerinde olanlara taç kraker…Haaa bu arada harçlığı olan derken ! Hafta sonu yahut okuldan sonra esnaf olan dükkana olmayan ise boyacılık, tartıcılık yada simit satıp da kazandığı harçlık… Ne biz istemeyi nede babamız harçlık vermeyi bilmezlerdi çalışıp kazanılan şeydi para.!!!
Kulaklarımda çınlıyor! Sabah 7:30 da kapıda beliren arkadaşım, derse daha bi saatten fazla var ama telaşla hadi oğlum ders başlayacak geç kaldık!. İlk biz okula gidelim idi, ilk sıraya biz girelim idi!!
Sıcak dostluklar yankılanırdı kulaklarımızda, sahte ve yapmacık duygulardan uzak!! Servis değildi sabah bekleyen bizi kapıda. Birlikte olduğumuz okul arkadaşı, sokakta oyun arkadaşı idi servisin yerine bizi bekleyen!
Kulaklarımda çınlıyor annelerimizin yan komşularına seslenişleri “ bizim oolan orda mı, bi şey verdin mi, yediler mi..?
Komşuya güven vardı ve komşuda ise endişe yoktu… Sokaklara sıcak komşulukların sesi yankılanırdı akşamlarda, komşuların bir biri ile akşam oturmaları vardı..!
Her şey evet her şey düne ait ne varsa kulaklarımda çınlıyor! Yankısı kaldı, kendi yok artık samimiyetin, güvenin, yokluğu paylaşmanın verdiği mutluluğun, elle dokunulabilir arkadaşlığın ve dostluğun…
Kendisi yok biliyorum artık ne varsa düne ait yankısı kaldı kulaklarımda.
Salih ŞAHAN
